22/12/08

XESUS MENDEZ PADIN


Aunque desde 1988 vive en A Lama y compagina su arte con su labor como profesor de talla de piedra y modelado, Xesús M. Méndez Padín, nació en Vilalonga en 1965, y comenzó su preparación como escultor durante 1979.
El Gestor Cultural Carlos A. S. Redondo, dijo de él: “…con la misma imaginativa mirada con la que un niño disfruta de las nubes, jugando a descubrir las formas que en ellas se esconden, Xesús Méndez Padín contempla las nubes de piedra y madera de las que se rodea, y respetándolas al máximo, recalca algunas de sus formas, sus texturas, sus ritmos y simplemente redibuja con técnica impecable la anatomía humana que le ofrecen, su obsesión. El resultado, claro está, sencillez, limpieza, movimiento… una nube.…” .
Tras su paso por diversos ayuntamientos, se puede mencionar, a modo de ejemplo de sus numerosas exposiciones:
- Exposición en Sanxenxo "Novos Valores"
- 4º Certámen de EScultura de Alcobendas (Madrid)
- Exposición "Identidade e ARte" en el Museo de VIGO.
- 2ª Bienal pintor Laxeiro, sala Rivas Briones. Vilagarcia
Parte de su obra pertenece ya a colecciones privadas en Alemania (Sttutgart, Frannkfort )- Reino Unido y ESPAÑA (Santiago, Vigo, Valencia, Murcia, Madrid), y en OBRA PUBLICA, con su sello, está el monumento a Ofelia Nieto (Santa Justa), en Sevilla, el monumento al poeta Acuña en Orense (Poboa de Trives)- y aquí mísmo en Sanxenxo, el monumento en "Homenaxe ao Voluntario".
NACEMENTO DO NENO BREOGAN




EOLO
Para ver más de su arte...








19/12/08

LAGAREI

Una imagen nocturna de la zona de LAGAREI (perdonad la poca calidad, ese día olvidé la camara e hice uso del móvil).

RECTIFICO

Onte no meu paso por a piscina SÍ había adornos no árbol. Unha de dúas: Ou lles deu apuro e se apañaron entre eles... ou a cámara que está na entrada a miran os peixes gordos máis a miudo do que se esperaba...

18/12/08

DE LA PISCINA MUNICIPAL Y EL BAZAR CHINO



Flipante. Vergonzoso... Ridículo. Estas palabrejas entre otras menos bonitas sonaban en el coche de regreso de la piscina municipal, ayer. Todo empezó cuando al salir a la entrada tras ducharnos, vimos un árbol grande que iba a ser de navidad, solo con unas lucecitas blancas.
- Joer , que cutres. Pa eso mellor non poñer nada.
- Bueno muller, será que empezaron a facelo e o que foi tuvo que parar e farano despois do cierre.
- Non sei que che diga. Mira como está Vilalonga, Sanxenxo... ni unha miserable bombilla nas rotondas, tan siquera.
Al poco sale un empleado y empezamos a bromear señalando el árbol.
-Oye, que narices es esto, ¿Catalina olvidó incluir la piscina en el presupuesto o que?.
-Nada, que no hay presupuesto para nada. No hay dinero, ¿no ves que tampoco se van a poner en las calles?. Le habíamos puesto unas rojas y doradas que andaban por ahí y vinieron y se las llevaron no sé para qué.
- ¡¡ Estás de coña !!
- No, no. Así se queda.
- Pero... joer, ¿que no hay ni para ir al chino?.
El calla. Aparece una empleada que oía la conversación y otro empleado.
- Nada, este ano nada, que non hay nin pa pipas.
- Anda, que me están dando ganas de traerlas mañana yo del chino.
- Nada, nada, hay que hablar con los abonados y cada uno que done uno de los adornos de su árbol para aquí.
- Pffffffffffffffffff., ja, ja, ja....
- Pero estades falando en serio?.
- Que siiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii, que este ano nada de nada. Non se vai poñer nada en ningures.
- Patético.
Yo me vengo a casa con compañía y venimos charlando.
- ¡¡ Pero esto es una república bananera!!.
- Poco menos. Seguro que con lo que cobra esa tía, no se arruinaba trayendo unas cintas de todo a 100, aunque solo fuera por el que dirán.
- Si, porque de aquello de la justa medida, no creo que entienda.
- Ya te digo. El año pasado, había un adorno de esos en Silgar, a cada pocos metros, que hasta estaba recargado y deslucía y este año, ni para poner una miserable tira de bombillas en cada rotonda. Es que si no es joder, lo parece.
- Os está de maravilla, os está bien... no haberla votado. Ahora la votáis en la próxima candidatura... que sarna con gusto no pica.
- Oye, que yo no voté a esa tía.
Y es verdad que se echan en falta las luces. Yo por lo menos, me asomo a la terraza y lo noto... ya se sabe, que mucho de la ilusión entra por los ojos.
Y de veras, no quiero el despiporre del año pasado (totalmente exagerado), pero 6 bombillas en las rotondas... y menos gasto en cenas, viajes y cuchipandas. NO estaría nada mal.
Ah, y por cierto. Cobrando lo que cobran en la puñetera piscina, me parece una guarrada estar dando chorros de caliente y fría alternativamente. Es indecente llorar el agua, ratas, porque vuelvo a cambiar de gimnasio.

12/12/08

PAXARO GOLEADOR E HISTORIA

Fai un par de meses ou se cadra algo menos, alguén me comentou que Saúl, a nosa reliquia local, quería fichar polo POrtonovo. Eu non mo crín. Aínda que lle pagaran máis costábame imaxinar a Saúl en calquera outro equipo. Hoxe, novamente, venme o comentario de outra persoa, e volvo a decir que non:
-¿Pero que dis, tío?, ¡si Saúl é unha institución!. Non me creo nada.
Claro que... con franqueza, asáltanme dudas. Realmente, en cuestions de fútbol, pode pasar de casi todo, e si lle pagan máis, oe, que cada un ten que mirar por sí mismo... Sen embargo, ¿é moita a diferenza en eurillos?, ¿imos perder ó noso paxaro azul particular?.
Como seguramente moitos xa sabedes, o Vilalonga naceu alá polo ano 1915 (sí, a principios do S.XIX), pero chamándose “Páxaro Azul”, e competía con outras parroquias, sobre todo con ganas de gañarlle á parroquia de Gondar (sí, estaban separadas). Curiosamente, entón nin había competicions oficiais e sen embargo era todo un momentazo ver as loitas entre equipos e cada vez querían xogar máis mozos. Según lin nun libro que algunha vez leín e que só recordo poñía "50 anos de historia", como non cabían tantos xogadores de Vilalonga nun equipo, creáronse outros novos para acollelos, como un tal “Veloz” ou o “Racha”, e xogaban entre eles. Por supuesto, cando se ía contra outra parroquia, elexíanse os mellores de cada un dos equipos.
Cando chegou a Guerra Civil do 36, de todos e sabido que quedaron prohibidas as festas, reunions ou deportes e o equipo deixou de existir durante uns anos nos que todo eran penas e pobreza, e mirar como saír adiante, así é que, total, poucas ganas terían de pensar en fútbol. Ata cerca de unha década despois, non volvería a renacer o equipo xa como VILALONGA F.C.. Nomeáronse diretivos, secretario e demáis e reuníanse cada certo tempo... ata que a Garda Civil da Postguerra se enterou das reunions e os obriga a suspendelas reunions. Irónicamente, os propios “verdes” aconsellan á diretiva que Federen o equipo para poder reunirse e así, no 1947 preséntase o Vilalonga como equipo oficial. Temos historia, ¿eh?.
E agora, repito, o noso “páxaro azul” particular, o que nos da ganas de ir ver o partido, o que nos fai preguntar como quedaron, o que acostuma poñer o partido interesate, o noso dianteiro fetiche... ¿váise?Espero que non. (Co mérito que ten defender o teu propio pobo no propio equipo...). Saúl, pénsao ben, ¿queres?

3/12/08

PAZO DE LOS PARDO

FOTOGRAFÍA EN SANXENXO.COM
Situado cerca de nuestra iglesia parroquial, el pazo tiene la planta en forma de escuadra y lo forman la planta baja y un primer piso. Además, componen el conjunto de lo que es el Pazo, una dependencia agrícola, un huerto, un hórreo y una capilla. La fachada de cara al este posee tres balcones en piedra y una balconada en hierro forjado, y en el interior destaca una chimenea de granito y además se puede disfrutar de un patio interior. Parece ser que al principio perteneció al Casal y Coto del Revel, del Mariscal Suero Gómez de Sotomayor. Sin embargo, si mi información es lo bastante actual, pertenece a D. Pedro Velón de Francisco.
FOTOGRAFÍA DE noticiasgalicia.com

FOTOS ANTIGAS DE VILALONGA

Gustaríame inaugurar unha nova sección con fotografías antigas de Vilalonga (ou postáis) ou un recorte de prensa, un cartel... algo. Sen embargo despois dalgunha consulta con algún avó, estame costando atopalas. Remítome entón, a todos vós, blogueir@s.
Si alguén ten algún material de Vilalonga, estarei encantada de añadilo aquí para disfrute de todos, lóxicamente, con mención a quen a manda. ESpérovos: vilalonga08@gmail.com

DEIXOVOS UNHA IMAXE DE TODOCOLECCION.NET (¿vedes o mataselos?)

2/12/08

SALNES, VILALONGA E AS SALINAS

Existen moitas mostras dos primeiros seres humanos que pisaron esta zona, e, na Lanzada, sen ir máis lonxe, topáronse machadas paleolíticas pulimentadas do 4000 a.d.C. É probable que A Lanzada fora un punto claro de vixianza para previr á poboación de ataques normandos e vikingos, e ó encender unha gran fogueira na parte superior da torre feita para tal destino, as sináis se viran no momento dende San Sadurniño, en Cambados. Estes últimos seguían o mesmo sistema e avisaban a Catoira), e así avisaban a Santiago de Compostela rapidiño. 
 Se alguén se preguntou algunha vez de onde ven a palabra Salnés, creese que do latín "saliniense" e que ten orixe nas salinas que dende a era de romanos e fenicios e ata mediados do s. XVIII estaban en marcha pola zona, destacando ás de Noalla e VILALONGA. Foron os fenicios os que empezaron en Noalla depósitos para salgar o peixe que entón se levaba a calquera sitio do Mediterráneo, e por iso tiña  tanta xente o lugar naqueles tempo. Controlar as salinas foi dente moi antigo o punto central das peleas territoriales: O Rey Alfonso III cedéu as salinas a Compostela, e Sismando II, obispo, deu ata seis salinas a distintos monastérios. Sábese que por telas, chegou  a celebrarse un pleito no ano 924.